‘Come, my friend. Come.’ Uitnodigende woorden vanachter een half opengeslagen tentzeil. Ik zit gehurkt met mijn baggerbergschoenen aan voor de ingang. Een lijst met tentnummers en families in mijn ene hand, in de andere een tas met shampoo en zeep die ik moet bezorgen. Ach, ik heb de tijd vanochtend, waarom zou ik ook niet op de uitnodiging ingaan? Ik knoop mijn schoenen los en zit even later in kleermakerszit op een slaapmatje in de tent. Altijd krijg ik bij zulk soort bezoekjes wat voorgeschoteld. Meestal thee, soms gebakken ei in tomatensaus, soms platbrood, soms een schaal vol sinaasappels en bananen. Naast een hoop sores kom ik ook zoveel vriendelijkheid tegen hier! Gedurende de weken heb ik zo in menig tent gesprekken gehad. Met een elektricien, een huisvrouw, een docent Engels, een zakenman… Iedereen heeft zijn eigen verhaal. De een houdt ontzettend veel van voetbal, maar heeft hier geen bal. De ander foetert op de single mannen in het kamp omdat die de boel verstieren voor de rest: ‘Then the people say: One Afghan bad, all Afghan bad…’ Weer een ander is heel tevreden met zijn plekje van 5 vierkante meter voor hem, zijn vrouw en zijn baby.  

Allemaal hebben ze verschillende verhalen, maar wat iedereen hier in het kamp gemeen heeft is dat ze de oversteek vanuit Turkije hebben gewaagd. Iedereen heeft in een bootje gezeten terwijl ze vaak niet eens konden zwemmen. Mijn collega realiseerde zich dat van de week weer goed toen ze met twee vluchtelingen in gesprek ging. De vrouwen begroetten elkaar enthousiast en ze vroeg wat verbaasd of ze elkaar kenden. ‘Ja,’ was het antwoord, ‘we zaten in dezelfde boot…’ De meeste van deze boten landen in het noorden van Lesbos; hier is de zee tussen Turkije en Griekenland het smalst. Een paar dagen geleden bezocht ik daar de zogenaamde ‘life jacket graveyard’. Een enorme berg gebruikte zwemvesten, halfvergane boten en reddingsdekens in een verder desolaat gebied. Confronterend wel; hier een schoen, daar een rugzak, een trui, een koffer… Elk reddingsvest dat nu ligt te vergaan is gedragen door iemand die op zoek was naar een betere toekomst in Europa. Iemand die ik vandaag misschien tijdens mijn werk ga ontmoeten.