“Fire in green zone!” Het bericht over de walkietalkie brengt halverwege de dag ineens opwinding in het kamp. Vanuit mijn office zie ik inderdaad een fikse donkere rookpluim. Al snel wordt de rook wit, wat betekent dat de buren driftig aan het blussen zijn met jerrycans en flessen water. Toch is binnen een paar minuten een hele tent verbrand. Opnieuw is er weinig over van de bezittingen van de bewoners. Als de rust weer een beetje is weergekeerd mag ik voor nieuwe spullen gaan zorgen. Ik krijg de persoonlijke gegevens doorgestuurd en dan krijgen deze mensen ineens een gezicht voor me. Ik ken ze niet, maar weet nu hun naam, hun leeftijd en schoenmaat. Aan de ene kant van de tent woonde een gezin van vijf. Aan de andere kant een broer en zus van 14 en 26 jaar. Even later hobbel ik met een busje door het kamp naar de hal van de UNHCR. Daar haal ik dekens, slaapzakken, tandenborstels, jerrycans… In onze eigen loods hebben we nog wat extra dekens en kleding. Voor iedereen wordt een pakketje klaargemaakt. Op een papiertje krabbel ik de maten van de gezinsleden. Een simpele post-it met ‘family of 5’, een tentnummer en wat gegevens. Er gaat een hele wereld schuil achter dit briefje. Een wereld van oorlog, vluchten en ontheemd zijn. Een geschiedenis waar ik me geen voorstelling van kan maken. Maar ook een toekomst waar geen van ons zicht op heeft.
De werkdag zit erop. Ik fiets naar de uitgang, langs de grote hallen waar veel single mannen in zitten. Heel af en toe gebeurt het dat één van hen me naroept. Sommigen negeren me, anderen groeten vriendelijk. Bijna bij de poort, vlak voor ik het kamp uitrijd, zie ik iets wat me niet eerder is opgevallen. Vlak naast de ingang van de laatste hal staat een klein bouwsel. Gemaakt van dunne plaatjes hout. Wat plastic eroverheen om het droog te houden en een paar stenen bovenop om te zorgen dat het niet wegwaait. Het is een hondenhok… Op de een of andere manier raakt het me. Midden tussen deze opgefokte, gestreste bende heeft een van de mannen zitten knutselen om onderdak te geven aan een straathond. Wie bekommert zich om een veilig thuis voor deze mannen zelf?