Verhalen
Van wie ben ik de naaste?
De vraag is niet: Wie is mijn naaste? Dat is passief. De Heere Jezus draaide het om! Lees deel 1 van de artikelenserie 'Diaconaat'.
Lees verderGelden en gaven voor het diaconaat komen binnen via de kerkelijke weg. Elke zondag komt de gemeente samen om het Woord van God te horen, maar ook om de armen christelijke handreiking te doen.
De Schrift wekt ons op, als huisgenoten des geloofs, elkanders lasten te dragen. Zo heeft de diaconie binnen de gemeente zeker voorrang op alle andere goede doelen. En daarom mag de diaconie opwekken de gaven van barmhartigheid toch vooral te offeren via de kerkelijke weg. Zo kan het diaconaat ook daadwerkelijk gestalte krijgen in de gemeente, maar ook daarbuiten.
Daarom wordt er ook regelmatig gecollecteerd voor het deputaatschap Bijzondere Noden. Dit deputaatschap is eigenlijk het verlengstuk van de plaatselijke diaconie. Het is vooral bekend vanwege de noodhulp die gegeven mag worden bij natuurrampen, maar er is ook structurele hulp in verschillende meerjarenprojecten. Het deputaatschap biedt ook (mede) ondersteuning aan de verdrukte en vervolgde kerk. Daarnaast is er ook binnenlandse hulp, bijvoorbeeld als een plaatselijke diaconie van onze gemeenten te weinig draagkracht heeft om aan een hulpvraag te voldoen, dan wordt de hulp van Bijzondere Noden ingeroepen.
Dit deputaatschap onderscheidt zich principieel van alle andere goede doelen, omdat het kerkelijk is en dus onder ambtelijk toezicht staat. Er wordt periodiek verantwoording afgelegd aan de Generale Synode. Het deputaatschap heeft als doel om, naast materiële hulp, ook oog te hebben voor het zielenheil van de mens in nood. Zo mogelijk wordt er samengewerkt met plaatselijke kerken in de noodgebieden. Er is ook de nodige samenwerking met andere deputaatschappen zoals Zending, Israël en Bijbelverspreiding.
Geef gij hen te eten
Ziende op de grote nood die er wereldwijd is, kan de gedachte je wel eens bekruipen dat onze hulp maar een druppel op een gloeiende plaat is, dat het eigenlijk allemaal niet zoveel zin heeft. Maar dan vergeten we het belangrijkste, namelijk dat we een almachtige Afzender hebben. Hij was als de grote Diaken met priesterlijke, innerlijke ontferming bewogen over de grote schare. Hij gaf Zijn discipelen een schier onmogelijke opdracht: ‘Geef gij hen te eten’. ‘Ja maar…’, en vul dan de vele ‘Andreas-bezwaren’ maar in.
Maar de Heere zegt: ‘Wat hebt gij?’ ‘Vijf kleine gerstebroodjes en twee gedroogde visjes. Maar wat zijn deze onder zovele?’ ‘Breng ze hier en geef ze Mij’. En toen braken die almachtige handen de broodjes en de visjes en een grote schare van meer dan 10.000 mensen werd gevoed. Allen werden verzadigd, ja, ze hielden over. Elke discipel een mand vol.
Deze Afzender leeft nog! Laten we dan met vrijmoedigheid toegaan tot Hem, om als hulpvrager en hulpverlener van Hem alles te begeren wat nodig is. Hij is die God Die mildelijk geeft en nooit verwijt. Laten we het weinige wat we hebben in Zijn handen geven!
Aan dit wonder moest ik denken toen ik in Malawi een grote schare weeskinderen in kringen op de grond zag zitten. Ze smulden van een bordje rijst met een gekookt ei en wat ‘prut’ erbij. Ze werden verzadigd met een maaltijd waar wij onze neus voor op zouden halen. Maar wat waren ze blij! Dat zag je aan hun gezichten.
Toen was er ook aandacht voor het Woord. Dat Woord sprak over Het Brood des Levens. Na de meditatie stond een klein meisje op en begon uit volle borst te zingen en spontaan met de handen te klappen. De andere jongens en meisjes sloten zich bij haar aan. Ook de mannen en vrouwen, opa’s en oma’s, en ze zongen als uit één mond met haar een danklied. Hun levenslied! Toen heb ik gedacht: Konden ze dit in Nederland allemaal maar eens zien en horen!
Priesterlijk hart
We hebben in een aantal artikelen iets kunnen delen over de dienst van het diaconaat.
Van wie zijn wij de naasten? En welke gaven hebben wij ontvangen om in Zijn dienst te besteden ten nutte van de naasten? Op welke wijze geven wij die gaven? De Heere schenke ons allen een hart dat boven alles Hem mag vrezen. Een priesterlijk hart, dat vanuit de liefde genegen is om barmhartigheid te bewijzen aan hen van wie wij naar Gods Woord de naasten zijn.
(slot)
Diaken A. van der Spek, Nieuw-Beijerland
Deputaat Bijzondere Noden
Verhalen
De vraag is niet: Wie is mijn naaste? Dat is passief. De Heere Jezus draaide het om! Lees deel 1 van de artikelenserie 'Diaconaat'.
Lees verderVerhalen
Een oude medebroeder zei eens: "Het diaconaat heeft altijd een adres en een Afzender." Lees deel 2 van de artikelenserie 'Diaconaat' in de Saambinder.
Lees verderVerhalen
We kunnen toch niet alle lasten van deze wereld meedragen? Waar ligt de grens? Lees deel 3 van de artikelenserie 'Diaconaat'.
Lees verder