23 oktober 2024
‘’Het belangrijkste is dat mijn kinderen en kleinkinderen veilig zijn. En dat we samen zijn. Daar ben ik iedere dag dankbaar voor. Het is niet vanzelfsprekend. Ook ben ik blij dat al m’n kinderen en kleinkinderen het gered hebben, dat ik niemand is omgekomen bij de aanval of tijdens de vlucht’’
Samen met ZOA bieden we noodhulp in de verschrikkelijke burgeroorlog van Soedan. De humanitaire hulp wordt overspoelt, maar ZOA probeert te doen wat maar kan.
Miljoenen vluchtelingen zoeken een uitweg. Eén van de opvangkampen bevindt zich in Gedaref, in het Oosten. Als mensen aankomen hebben ze niets meer, alleen de kleren die ze aanhebben. We ondersteunen hen met een klein maandelijks geldbedrag, zodat ze weer wat spullen kunnen kopen. Ook delen we hygiene pakketten uit, met basis artikelen, zoals zeep en toiletartikelen. Zo ook aan Zaineb (55). Hieronder haar verhaal.
Zaineb Ibrahim Mohamed is 55 jaar oud. Ze is weduwe, heeft drie dochters en drie kleinkinderen. Haar dochter van wie de drie kinderen zijn is ook weduwe. Twee van haar dochters studeerden, maar moesten hier door de oorlog mee stoppen.
Ze komt uit het dorp Ilsuki in Sennar state, dat grenst aan Gedaref. Ze heeft na haar trouwen haar hele leven in het dorp gewoond. Tot 1 juli jongsleden. De periode daarvoor had ze in de verte al eens schoten en bom inslagen gehoord, maar die dag werd haar dorp aangevallen. Ze is toen in paniek met haar dochters en kleinkinderen op de vlucht geslagen. Ze hadden geen tijd om een koffer te pakken en spullen mee te nemen. Ze hebben twee dagen in een vrachtwagen met 400 (!) andere vluchtelingen door het land gereden, voordat ze in Gedaref aankwamen. En ze gaf aan dat ze nog geluk hebben gehad, want veel mensen uit haar dorp hebben 8-10 dagen moeten lopen om in Gedaref aan te komen.
In Gedaref aangekomen is ze terecht gekomen in Haj Al-Hassan, een spontaan IDP locatie op het terrain van een religieus instituut. Ze heeft geen tent of onderkomen, ze slaapt in de openlucht op een matje. De temperatuur is doorgaans hoog in Sudan, maar ‘s nachts kan het zeker koud zijn. De plek waar ze woont laat vooral een totaal gebrek aan hygiene en menselijke waardigheid zien. Daarom hebben we ervoor gekozen om hygiene pakketten uit te delen, zodat mensen de meest basale items hebben om voor zichzelf te zorgen.
Toen ik vroeg naar haar geestelijke gezondheid reageerde ze heel krachtig. ‘’Het belangrijkste is dat mijn kinderen en kleinkinderen veilig zijn. En dat we samen zijn. Daar ben ik iedere dag dankbaar voor. Het is niet vanzelfsprekend. Ook ben ik blij dat al m’n kinderen en kleinkinderen het gered hebben, dat ik niemand is omgekomen bij de aanval of tijdens de vlucht’’. Daarnaast gaf ze ook aan dat ze heel dankbaar is voor de hulp die ze ontvangt, zowel vanuit de lokale bevolking als van organisaties als ZOA. ‘’Hulp helpt ook enorm om positief en geestelijk gezond te blijven.’’
Vragend naar haar hoop voor de toekomst, haar droom, zei ze resoluut: ‘’Vrede. Mijn droom is dat in mijn land de zegen van vrede terugkeert’’. Verder hoopte ze dat de jonge mensen die haar momenteel helpen ook weer verder kunnen met hun leven, en dat haar dochters hun studie weer kunnen oppakken.
Samen met World Relief hebben we een noodhulpproject gestart voor Soedanese vluchtelingen, met name gericht op het Adré-doorvoerkamp en het Aboutenge-kamp. Het project richt zich op het lenigen van de dringende behoeften van vluchtelingen door middel van onder andere voedselhulp, medische voorraden, onderdak en hygiëne.